dotkliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dotkliwywszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bolesny, dokuczliwy, dojmujący : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dotkliwy chłód, dotkliwe zimno. Dotkliwy ból w uchu. Dotkliwa rana. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dotkliwy — dotkliwywszy «sprawiający ból dotknięciem; dający się we znaki, dokuczliwy» Dotkliwe kłucie w boku, w sercu. Dotkliwy chłód, wiatr. Dotkliwy brak czego. Ponieść dotkliwe straty … Słownik języka polskiego
umrzeć — 1. pot. Od tego się nie umiera; od tego nikt nie umarł «coś nie jest przyjemne, ale nie przyniesie komuś większej szkody, coś można wytrzymać, znieść»: Dróżnik nie wpuszczał za próg. (...) – Powyzdychamy z zimna. – Ano, co komu pisane –… … Słownik frazeologiczny
umierać — 1. pot. Od tego się nie umiera; od tego nikt nie umarł «coś nie jest przyjemne, ale nie przyniesie komuś większej szkody, coś można wytrzymać, znieść»: Dróżnik nie wpuszczał za próg. (...) – Powyzdychamy z zimna. – Ano, co komu pisane –… … Słownik frazeologiczny
bolesny — bolesnyeśniejszy 1. «sprawiający ból; bolący» Bolesna kolka, rana. Bolesne miejsce. ∆ med. Dusznica bolesna «choroba powstająca w wyniku zmian w naczyniach wieńcowych i niedokrwienia mięśnia serca, której głównym objawem są napadowe bóle serca,… … Słownik języka polskiego
ból — m I, D. bólu; lm M. bóle, D. bólów 1. «wrażenie zmysłowe, cierpienie powstające pod wpływem bodźców uszkadzających tkankę» Dotkliwy, ostry, przejmujący ból. Ból gardła, zęba. Ból w boku, w kolanie. Cierpieć na ból (bóle) głowy. Jęczeć, wić się z… … Słownik języka polskiego
brak — m III, D. u, N. brakkiem 1. blm «fakt nieistnienia czegoś, nieobecność, niedostatek» Chroniczny, dotkliwy, zupełny brak. Brak apetytu, sił. Brak czasu. Brak gotówki. Brak zainteresowań. ◊ Z braku, w braku czego «wobec tego, że czegoś nie ma; nie… … Słownik języka polskiego
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
dokuczliwy — dokuczliwywi, dokuczliwywszy 1. «lubiący dokuczać, skłonny do dokuczania, dokuczający, nieznośny» Dokuczliwe dzieci. Dokuczliwi sąsiedzi. Ktoś staje się bardziej dokuczliwy, coraz to dokuczliwszy. 2. «przykry do znoszenia, trudny do wytrzymania;… … Słownik języka polskiego
dotkliwie — dotkliwieej przysłów. od dotkliwy Dotkliwie odczuwać ból, zimno, przykrości … Słownik języka polskiego
krwawy — krwawywi przym. od krew 1. «zawierający krew, zmieszany z krwią, ociekający krwią, krwawiący; zbroczony krwią, zakrwawiony» Krwawa rana. Krwawe ochłapy mięsa. Krwawe wymioty. ∆ Krwawa kiszka, krwawy salceson «kiszka, salceson sporządzone z… … Słownik języka polskiego
